Կյանքում շատ անգամ է դաժան գտնվում կյանքը,դաժան բառից բուն իմաստով:Խոսքս այն երեխաների մասին է,որոնք կամա թե ակամա,ուզենալով թե չուզենալով զրկվել են ծնողական քնքշությունից,ծնողական սիրուց և այդպես շարունակ:Լինել մոր գրկում,ունենալ հոր դաստիրակությունը ցանկանում է ամեն մի մարդ,բայց ոչ բոլորին է հաջողվում լինել այդպիսի երջանիկ մարդկանցից մեկը:Հասկանում եմ կան ծնողներ,որոնք ծնող կոչվելու իրավունք չունեն,բայց այս մասին հիմա չեմ ուզում անդրադառնամ,խոսքս միայն այն մանկիկների մասին է,ով զրկված է իսկական ծնող ունենալու հնարավորությունից:Խոսքս մանկատան,դրսում թափառող երեխաների մասին Է:Շատ ցավոտ ու հուզիչ թեմա է,չեմ ցանկանում ոչ մի մարդու,որպեսզի լինի այս վիճակում:Հիմա կներկայացնեմ մի վիդեո,որը երևի թե շատերն են նայել,բայց ահա նրանք,ով չեն նայել,խնդրում եմ անպայման դիտել մինչև վերջ:
No comments:
Post a Comment