Հայ Մադրիդիստի օրը:

Ահա եկավ հունիսի30-ը:Մի առիթով նշել էի,որ ես ինքս Մադրիդի Ռեալի երկրպագու եմ ու սիրում եմ այս թիմը ի սրտե:Ահա Մդրիդի Ռեալի երկրպագուների ակումբի կողմից,վաղը կազմակերպվել է հատուկ տոն,որը կոչվում է հայ Մադրիդիստի տոն:Չեմ ուզում փակագծերը շատ բացել,ամեն ինչ կտեսնեք տեղում,բոլորին հրավիրում եմ վաղը ժամը 15.30 կարապի լճի շրջակայք մեզ հետ տոնելու մեր իսկ տոնը: Սպասում ենք բոլորին:

Վեց անհավանական օրեր,բայց ամենաանհավանականը դեռ առջևում է:

Հունիսի 23-29:Օրեր,որոնք անկասկած իմ 17 տարիների ամենաանհավանական օրերի շարքում անպայման կընդգրկվեն: Նշել էի արդեն ,որ գտնվում եմ պրակտիկաների շրջանում:Քանի-որ առաջին կուրս եմ ,դեռևս նմանօրինակ բաների չէի մասնակցել ու չէի պատկերացնում,թե խոսքը ինչի մասին է գնում,անկեղծ կլինեմ,մինչ պրակտիկաների շրջանը սկսվելը,մտածում էի թե,երբ պիտի ավարտվի,բայց հիմա անհամբերությամբ սպասում եմ արդեն երկրորդ շրջանին:Առաջինն արդեն անցյալ է,բայց երբեք չմոռացվող:Հիմա համառոտ կպատմեմ դրանց մասին ըստ օրերի:

ՈՒշադրություն:

Հարգելի այցելուներ հայցում եմ Ձեր ներողամտությունը,այս ընթացքում նյութերի բավականին քիչ լինելու համար,բայց ամեն ինչ ունի իր լավ կողմերը:

Մեծ-մեծ խոսում են,բայց արդյունքը չի երևում:

Մի անգամ արդեն անդրադարձել եմ այս թեմային,բայց ինչպես ասել եմ Հայաստանում անհավանական եմ համարում այս թեմայի լուծվելու հնարավորությունները:Ամեն մարդ ինքն է իր ուղղին որոշում: Միգուցե մեկը գտնվում է ճիշտ ճանապարհին ու կարողանում է հասնել բարձր արդյունքների,իսկ մյուսը`ինչպես յուրաքանչյուր մարդ, կարող է սխալվել,անում է այդ սխալը ու նրա ճակատագիրը նմանվում է մի սարսափելի իրադարձության: Ցավոք այդպիսի մարդիկ աշխարհում շատ են,առավել շատ են առանձին պետություններում: Հայաստանում կան նմանատիպ մարդիկ,կան բավականին շատ,քան նշում են վիճակագրական տվյալները:Զարմանում եմ,ինչպես կարելի է այդ երևույթը թաքցնել,հա դա անելով ինչ էս շահելու? Թաքցնելով տվյալներ,միգուցե դու կարողանում ես հանգիստ լինել,որ պլստացիր դրա տակից,բայց ինչպես չի ձեր խիղճը տանջում

Հաջողություն քեզ իմ լավ ընկեր:

Այս կյանքւմ ընկերություն ասվածը շատ հարաբերական բան է:Ընկերության մասին բոլորն էլ կարող են խոսել,բայց հարց է,բոլորն են հասկանում,թե դա ինչ է նշանակում: Անկեղծ եմ ասում այսօր արդեն շատ դժվար է ձեռք բերել իսկական ընկեր,առավել դժվար է իսկական ընկերությունը պահպանել:

Շնորհակալ եմ,որ ստիպեցիր ինձ մտածել:

Ամեն ինչ շատ խառն է: Չգիտեմ մարդիկ ինչ են մտածում,երբ անում են առավել քան մտածված բան դիմացինին նեղություն ու այսպես ասած լոմկա քցելու համար: Ինչ կարող է մարդը դրանից օգուտ քաղել: Չգիտեմ դա իմ համար հիմարություն է: Դրանով իսկ մարդը ցույց է տալիս իր արդեն իսկ ոչ մարդկային հատկությունների մասին: Հաճախ մարդու հետ կարող է խոսես մի տարի, տաս տարի, քսան տարի,բայց մի օր տեսնես նրանից մի այնպիսի քայլ,որը խնամքով թաքցված է եղել նրա մեջ:

Ապագայի մեծ հույսով:

Չգիտեմ թող ինձ ների իմ հայրենիքը,բայց իմ կարծիքով,եթե չխոսամ այս երևույթի մասին,ավելի վնաս կտամ իմ հայրենքին:Տարածված կարծիք կա,որ Հայաստանը յուրաքանչյուր հայի տունն է: Համաձայնն եմ էտ մտքի հետ: Այսօր վիճակագրությունն այնպիսին է,որ Հայաստանը ավելի շատ լքում են,քան վերադառնում: Պատճառները շատ շատ են ու դրանց մասին եմ ուզում խոսել: Շատ են մարդիկ քննադատում գնացողներին ասելով,որ դուք, որ գնում եք բա ձեր տեղն ովա ապրելու,համաձայն եմ մի կողմից,բայց մյուս կողմից չէ:

Համբերությունս սպառվեց:

Շատ անգամ եմ տեսել նման դեպքեր,բայց միշտ զերծ էի մնում մեկնաբանություններից,բայց այս անգամ չեմ կարող լռել:Թեմայի մասին,որ ուզում եմ խոսել Հայաստանում տիրող առեղծվածն է: Հայաստանում արդեն մարդկանց մեջ սերմանվում է խնամի,ծանոթ, բարեկամ կամ գումարի միջոցով գործը առաջ գցելու միտքը:

Սամսոնյան Քրիստինե:

Այս խնդրի մասին արդեն համառոտ անդրադարձել էի,նշելով,որ չորսամյա երեխան կուրացել էր բժիշկների անփութության հետևանքով:

Ռուսաստան-Հայաստան

Ահա եկավ հունիսի 4-ը: Ամբողջ ևրոպայում այս օրերին կայանում են Եվրո 2012-ի ընտրական փուլի խաղերը: Խաղում է նաև մեր երկրի ազգային հավաքականը: Մերոնք հանդիպելու են մեր վաղեմի բարեկամ ու դաշնակից Ռուսաստանի ազգային հավաքականին: Խաղը կայանալու է Ռուսաստանի  հյուսիսային մայրաքաղաքում`Սանկտ-Պետերբուրգի Պետրովսկի մարզադաշտում:

Զգացողություններ

Այս օրը իմ համար միշտ կհիշվի,որպես լավագույն ու ամենազգացմունքային օր: 2010 թ-ի հենց այս օրը ,ես առաջին անգամ մասնակցեցի պետական ավարտական քննություններին: Մինչ օրս հիշում եմ ,այն զգացմունքները,լարվածությունը,վախը,ուրախությունը ու մեծ պատասխանատվությունը,որը պատել էր ինձ այդ օրը: Հարազատներս,ընկերներս,բոլորը հավաքվել էին ու աջակցում էին : Բոլորը` այդ թվում ես, փորձում էի թաքցնել այն լարվածությունը,վախը,չգիտեմ ինչքանով էր հաջողվում,բայց փաստն այն է,որ այն խանգարում էր ինձ: