Sunday, July 24, 2011

Վերջ դիմակիդ…

Ինչ հիմա կգրեմ ,հավաացեք շատ քչերն են հավատալու ինձ…Ընկերություն թեման շատ ցավոտ թեմա է դարձել շատ շատերի համար…Երբմն ցանկությունս կորումա այս թեմայով խոսալու,քանի-որ ենքան եմ խոսացել,որ մեկա եթե մարդ լավությունա անում մեկա հայերի համար դա միևնույն է,իհարկե,ոչ բոլորնեն այդպիսին…
շատ անգամ եմ այսպիսի բաների հանդիպել,շատ անգամ եմ ես ինքս զգացել իմ մաշկի վրա,բայց միշտ ասել եմ երևի ոչինչ կանցնի ամեն ինչ կփոխվի և այլն…Միշտ  էլ կձանձրանաս ,եթե նույն բանը անընդհատ զգաս կամ տեսենես…Մարդ եթե չուզենա,ինչքան էլ ուզում ես մեջիցտ պայթեես մեկա իրա սև գործը կանի…Եթե հիմա նորից ասեմ,որ ոչինչ կթոխվի,մեկա ամեն ինչ նույն է մնալու,դրա համար պետք րէ անել ամեն մի պատահածի համար լավ բան…չարժի ուղղակի մարդուն ճանաչելու համար ահագին ժամանակ է պետք,եռբ մառդւ հետ լինում ես մտերիմ,դու երբեք չես կարող տեսենլ նրա թերություննեւև ու նրան հասկանալու համար պետք է անպայման վիճել,ես այդպես եմ կարծում…Ամեն ինչ իմ համար արդեն միևնույն է,դրա համար պետք է լինել բոլորի նման,քանի-որ ինչ-որ մեկից եթե տարբերվես,միևնույն է նրանք շատ են ու դու երբեք չես երևա նրանց ասպարեզում քեզ կհանեն ասպարեզից…Ցավում եմ,որ քո հետ եղել եմ ընկեր…

No comments:

Post a Comment